اثربخشی آموزش ارتباط بدون خشونت بر اضطراب و احساس تنهایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش ارتباط بدون خشونت بر اضطراب و احساس تنهایی دانش‌آموزان پایه اول بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان پایه اول مقطع دبستان شهرستان قائمشهر در سال 1398 بود که در حوزه شهری مشغول تحصیل بوده‏اند. تعداد آن‌ها طبق آمار آموزش‏وپرورش 2844 دانش‌آموز است. حجم نمونه با توجه به طرح پژوهش برای هر گروه آزمایش و کنترل 15 نفر و در مجموع این فرد در نظر گرفته شده است که صورت تصادفی که به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارگرد آوری دادها پرسشنامه مقیاس اضطراب اسپنس و مقیاس احساس تنهایی آشر بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها و اطلاعات از روش‏ آمار توصیفی، میانگین و انحراف استاندارد متغیرها، فراوانی و درصد متغیرها و در بخش آمار استنباطی از آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته‏های پژوهش نشان داد آموزش ارتباط بدون خشونت بر اضطراب و احساس تنهایی دانش‌آموزان پایه اول تاثیر دارد. با توجه به یافته‏های پژوهش حاضر، پیشنهاد می‏گردد که مراکز مشاوره و روان درمانی کارگاه‏های آموزش مبتنی بر آموزش ارتباط بدون خشونت را برای مراجعه کننده‏ها تدارک ببینند تا مراجعه کننده‏ها بتوانند به روابط و تعارضات خود بیشتر توجه نموده و درصدد کاهش تعارضات خود برآیند.