نقش اضطراب وجودی و خود‏ناتوان‏سازی تحصیلی در پیش‏بینی اضطراب جدایی

پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی است و با توجه به روش توصیفی و از نوع همبستگی است. هدف از انجام این پژوهش نقش اضطراب وجودی و خود‏ناتوان‏سازی تحصیلی در پیش‏بینی اضطراب جدایی در دانش‏آموزان پسر بود. جامعه آماری کلیه دانش‎آموزان پسر متوسطه اول سال تحصیلی 1398-1399 شهر اردبیل بود. حجم نمونه بر اساس جامعه آماری یاد شده تعداد 200 نفر با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و دانش‏آموزان به سوالات پرسشنامه‏ها پاسخ دادند. در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب وجودی لورنس و کاترینا گود (1974)، پرسشنامه خود‎ناتوان‎سازی تحصیلی (ashs) شوینگر و استینسمر پلستر (2011) و پرسشنامه‎ی اضطراب کودکان (scas) اسپنس (1997) استفاده شد. داده‏ها با استفاده از همبستگی پیرسون و برای پیش‏بینی سهم متغیرهای پیش‏بین در پیش‏بینی واریانس اضطراب جدایی در دانش‏آموزان از آزمون رگرسیون خطی چند متغیره به روش همزمان استفاده شد. یافته‏های پژوهش نشان داد که بین اضطراب وجودی با اضطراب جدایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بررسی همبستگی پیرسون نشان داد که خود‏نا‏توان‏سازی تحصیلی با اضطراب جدایی دانش‏آموزان رابطه مثبت و معناداری دارد. نتایج نشان داد دانش‎آموزانی که از میزان اضطراب وجودی و خود‏ناتوان‏سازی تحصیلی بیشتری برخوردار باشند اضطراب جدایی بیشتری دارند. یعنی وجود اضطراب وجودی در دانش‎آموزان پیش‏بینی کننده اضطراب جدایی در آن‎ها می‎باشد. همچنین وجود خود‏نا‏توان‏سازی تحصیلی باعث می‏شود فرد عزت نفس خود را تهدید شده ببیند و باعث می‏شود که اضطراب جدایی دانش‎آموز فعال شود و این دانش‎آموزان از مدرسه دور شوند.