بررسی رابطه بین خلاقیت و اهمالکاری تحصیلی دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خلاقیت و اهمالکاری تحصیلی دانش‌آموزان انجام شده است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی-کاربردی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع اول دبیرستان شهرستان مشکین شهر بوده است که در سال 95-1396 مشغول به تحصیل بودند. تعداد جامعه آماری در حدود 2436 نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برابر با 331 شد. با توجه به اینکه در هر پژوهش میدانی احتمال ریزش پاسخ وجود دارد؛ بنابراین، پژوهشگران تصمیم گرفتند که حجم نمونه را تا تعداد 33 نفر افزایش دهند. که از این تعداد 3 نفر به پرسشنامه پاسخ ندادند که در نهایت 332 نفر به عنوان شرکت‌کنندگان تحقیق انتخاب شدند. روش نمونه گیری به‌صورت تصادفی ساده بود. برای جمع‌آوری داده‏های پژوهش از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و پرسشنامه خلاقیت عابدی استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از آزمون گشتاوری همبستگی پیرسون و روش تجزیه‌وتحلیل رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که خلاقیت با اهمالکاری تحصیلی رابطه معنی دار غیرمستقیم دارد و خلاقیت می‏تواند 49 درصد تغییرات مربوط به اهمالکای تحصیلی را پیش بینی کند. از بین خرده مقیاس‏های خلاقیت نیز فقط بین مولفه انعطاف پذیری با اهمالکاری تحصیلی همبستگی معنی دار مشاهده نشد. با توجه به یافته‏های پژوهش پیشنهاد می‏شود که خلاقیت را به عنوان عامل سازنده و تاثیرگذار در کاهش اهمالکاری تحصیلی دانش‌آموزان در نظر گرفت.