تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر مطلوبیت اجتماعی و شادکامی دانش‌آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر مطلوبیت اجتماعی و شادکامی دانش‌آموزان دختر بود. روش پژوهش نیمه‏آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر قم در نیم سال اول تحصیلی 99-1398 بودند. از بین آن‌ها 30 نفر پس از ارزیابی‏های اولیه و به روش نمونه‏گیری هدفمند، به‏عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به‏صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‏ای برنامه آموزش مهارت‌های زندگی را به‏صورت گروهی در هر هفته 2 جلسه دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به‏منظور جمع‏آوری اطلاعات از پرسشنامه‏های مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو (1960) و شادکامی آرگیل و همکاران (1989)، استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‏های حاصل از تحلیل داده‏های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش‏آزمون، بین میانگین نمرات پس‏آزمون افراد گروه‏های آزمایش و کنترل در متغیرهای مطلوبیت اجتماعی و شادکامی، تفاوت معناداری وجود داشت. باتوجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می‏شود تا مشاوران و مربیان مدارس از نتایج سودمند آموزش مهارت‌های زندگی در جهت افزایش مطلوبیت اجتماعی و شادکامی دانش‌آموزان، بهره ببرند.