چالش‏های هوش و عدالت آموزشی در انواع مدارس

برقراری عدالت آموزشی، رسالت اصلی نظام آموزش‏وپرورش است. ایجاد شرایط حداقلی مساوی برای تمامی دانش‏آموزان و در مرتیه‏ای بالاتر شرایطی متناسب با ویژگی هر فرد موجب تعالی دانش‌آموزان می‏گردد. هر فرد دارای مقادیر مشخصی از هوش‏های هشت‏گانه گاردنر است که شناسایی دقیق و درست هوش هر فرد موجب رهنمون شدن درست او در انتخاب مسیر زندگی می‏شود. رویکردی که امروزه در مدارس جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفته شده است، تمامی انواع هوش‏های چندگانه را در برنمی‏گیرد؛ بنابراین استعداد و توانمندی جمعیت زیادی از دانش‏آموزان در این مدارس مورد بی توجهی قرار می‏گیرد. حتی مدارس تیزهوشان دارای آسیب‏هایی ازجمله ملاک ورودی نامناسب، عدم توجه به هوش‏های چندگانه و به جای آن تلاش برای پیشرفت تحصیلی بوده است. هم چنین مدارسی که بصورت غیردولتی اداره می‏شوند، هر چند در برهه‏هایی از زمان وجودشان ضروری و لازم بوده، اکنون با دریافت مبالغ زیادی به عنوان شهریه، سبب بازتولید طبقات اجتماعی می‏شوند. پژوهش حاضر یک مطالعه مروری است که با استفاده از واژه‏های کلیدیی هوش‏های چندگانه، عدالت آموزشی و مدارس تیزهوشان، مقالاتی در پایگاههای اینترنتی مثل سیویلیکا و sid بررسی و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مدارس تیزهوشان، از فلسفه تاسیس خود که همان اجرای عدالت آموزشی است، فاصله گرفته‏اند. بنابراین پیشنهاد می‏شود تا ضمن جلوگیری از اتلاف هزینه برای این مدارس، باشگاه‏های استعداد هشت‏گانه راه اندازی شده و افراد، شناسایی شده و در این باشگاه‏ها برای تقویت هوش‏های چندگانه مورد تعلیم قرار گیرند.