بررسی رابطه سطح شادکامی با اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سطح شادکامی با اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تنکابن اجرا گردید. این پژوهش از نوع کاربردی است که با طرح پژوهشی همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر تنکابن که در مراکز آموزشی شهر تنکابن در سال تحصیلی 1398-1399 مشغول به تحصیل بوده‏اند. که تعداد آنان 1500 نفرگزارش شده بود نمونه تحقیق به روش نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای تعداد 300 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‏های سطح شادکامی و اضطراب اجتماعی پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: مقیاس شادکامی مونش (2000) و مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (1996). تجزیه‌وتحلیل داده‏ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون انجام گردید. نتایج یافته‏ها نشان داد که بین سطح شادکامی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین پس از بررسی، مشخص شد که سطح شادکامی پیش بینی اضطراب اجتماعی را دارد.