بررسی رابطة بین سلامت روانی با خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی

هدف از این تحقیق، تعیین رابطة بین سلامت روانی با خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی و نیز پیش‏بینی سلامت روانی از روی خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی بود. روش تحقیق این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش انجام توصیفی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‏آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان هشترود که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل هستند و تعداد آن‌ها بر اساس گزارش آموزش‏وپرورش 734 نفر می‏باشند، بر اساس جدول نمونه‏گیری مورگان و کرجسی تعداد نمونه‏های این تحقیق 254 نفر بوده است. که به‌صورت تصادفی و به روش خوشه‏ای چند مرحله‏ای که از بین دانش‏آموزان پسر دوره اول متوسطه نمونه‏گیری شدند. ابزارهای پژوهش حاضر عبارت بودند از: پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (2001) (seq-c) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ (1972) (28-ghq). برای آزمون فرضیه‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون داده‏ها استفاده شد و متغیرهای مولفه‏های خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی به عنوان متغیر پیش بین و متغیر سلامت روانی به عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه و تحلیل داده‏ها نشان داد با افزایش سلامت روانی و نیز مولفه‏های آن، خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی نیز افزایش می‏یابد. همچنین، یافته‏ها حاکی از آن است که خودکارآمدی تحصیلی بر افزایش سلامت روانی اثر بارزی و مهمی را نسبت به سایر مولفه‏ها داشته‏‏ است.