بررسی اثربخشی آموزش شیوه‏های فرزندپروری مثبت والدین براضطراب جدایی کودکان دختر

خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی نقش پایدار و تعیین کننده‏ای را در شکل گیری رفتار، افکار و شخصیت کودکان ایفا می‏کند. شیوه فرزندپروری یکی از کاردرکردهای اصلی خانواده است که عبارتست از روشی که کودک به طور معمول بر اساس آن در خانه پرورش می‏یابد واین موضوع می‏تواند بر عملکرد کودکان در مدرسه تاثیر گذار باشد. اختلال اضطراب جدایی در کودکان یکی از اشکال اضطراب است که میتواندبرعملکردکودک درحوضه های مختلف شخصی، تحصیلی و اجتماعی ورشداو تاثیرگذارباشد. این پژوهش با هدف آگاهی از اثربخشی آموزش شیوه‏های فرزند پروری مثبت به والدین بر اضطراب جدایی در کودکان انجام شد. پژوهش حاضربه لحاظ هدف، از نوع کاربردی و به لحاظ روش پژوهش نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل)، جامعه آماری پژوهش را والدین دانش‌آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اصفهان شاغل به تحصیل در سال 93-92 تشکیل دادند. نمونه تحقیق شامل 50 نفر از والدین دارای کودک مبتلا به اضطراب که با روش نمونه گیری خوشه‏ای تصادفی و مبتنی بر هدف انتخاب شده و پس از انجام آزمون اضطراب اسپنس (فرم والدین) والدین به شیوه‏ی تصادفی در دو گروه 25 نفری گواه و آزمایش قرار گرفته‏اند. ابزار‏ پژوهش مقیاس اضطراب اسپنس و ارائه جلسات آموزش فرزند پروری مثبت به والدین بود.‏ داده‏ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. آموزش شیوه‏های فرزند پروری مثبت به والدین بر کاهش اضطراب جدایی دختران مقطع ابتدایی شهر اصفهان اثربخش بوده است.