اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و پرخاشگری دانش‏آموزان دختر

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و پرخاشگری دانش‏آموزان دختر مقطع ابتدایی منطقۀ دو تهران بود. روش تحقیق، ازجمله طرح‏های نیمه‏آزمایشی، به‏صورت پیش آزمون – پس‏آزمون با گروه کنترل بود که دارای دو گروه بوده است و جامعۀ این تحقیق دانش‏آموزان دختر مقطع ابتدایی منطقۀ دو تهران بود که تعداد آن‌ها برابر با 2540 نفر بود که نمونۀ آماری پژوهش بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 318 نفر برآورد شد که تعداد شصت نفر از حجم نمونۀ برآوردشده انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‏ها در این تحقیق دو پرسشنامه استاندارد اضطراب کودکان اسپنس (2007)، پرخاشگری کودکان فتحی آذر و همکاران (1387) و روش درمانی شناختی - رفتاری بود که طی 10 جلسه 90 دقیقه‏ای در گروه آزمایش مورد آموزش قارا داده شد و گروه کنترل هیچگونه مداخله‏ای را دریافت نکردند. برای بررسی و آزمون فرضیه‏ها از آمار توصیفی از قبیل میانگین، انحراف معیار، انحراف استاندارد استفاده شد. برای بررسی و اثبات فرضیه‏ها از آزمون کوآریانس چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان دادند که دوره آموزش درمان شناختی رفتاری بر اضطراب و پرخاشگری دانش‏آموزان دختر مقطع ابتدایی منطقۀ دو تهران موثر است که با توجه به شدت اثر، آموزش درمان شناختی رفتاری بر پرخاشگری تاثیر بیشتری دارد نسبت به اضطراب دانش‏آموزان.