اثر تعلل ورزی برخودتنظیمی با نقش واسطه‏ای کمک طلبی بر دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‏ای کمک طلبی در رابطه‏ی بین خودتنظیمی با تعلل ورزی انجام شد. تعداد 300 نفر از دانش‏آموزان دختر وپسر دوره‏ی اول متوسطه (هفتم، هشتم، نهم) شهر تهران با استفاده از روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای انتخاب شده و به مقیاس‏های خودتنظیمی تحصیلی بوفارد (1995)، کمک طلبی ریان و پنتریچ (1997)، تعلل ورزی تاکمن (1998) پاسخ دادند. روش پژوهش حاضر در طرح‏های توصیفی-همبستگی از نوع تحلیل مسیر قرار گرفت. یافته‏ها نشان داد، خودتنظیمی و کمک طلبی بر خودتنظیمی اثر مثبت معنادار و تعلل ورزی بر خودتنظیمی اثر منفی معنادار دارد. همچنین کمک طلبی در رابطه‏ی بین خودتنظیمی و تعلل‏ورزی نقش واسطه‏ای ایفا می‏کند. بر اساس این یافته‏ها می‏توان نتیجه گرفت تعلل ورزی به واسطه‏ی کمک‏طلبی می‏تواند خودتنظیمی را در دانش‏آموزان دستخوش تحول سازد. لذا با توجه به اهمیت خودتنظیمی در یادگیری می‏توان نتایج این پژوهش را در مدارس به کاربرد.