بررسی مقایسه‏‏ نستالژی، تحمل پریشانی و احساس تنهایی در نوجوانان پسر وابسته و ناوابسته به بازی‏های ‌رایانه‌ای

با توجه به فراگیری و گستردگی انجام بازی‏های ‌رایانه‌ای، به‌ویژه در کودکان و نوجوانان، و همچنین آمار قابل توجه اعتیاد به این بازی‏ها در ایران، بررسی عوامل و پیامدهای اعتیاد به این بازی‏ها هدف پژوهشی مهمی برای متخصصین حوزه‏ی سلامت است. از این رو، در پژوهش پیش‏رو به مقایسه نستالژی، تحمل پریشانی و احساس تنهایی در نوجوانان پسر وابسته و ناوابسته به بازی‏های ‌رایانه‌ای پرداخته خواهد شد. پژوهش پیش‏رو از لحاظ روش‏شناختی توصیفی از نوع علّی ₋ مقایسه‏ای و از لحاظ هدف‏شناختی کاربردی بود. جامعه‏ی آماری، تمامی بازیکنان نوجوان (دانش‏آموز) پسر ساکن در شهرستان همدان بودند که از این جامعه و به روش نمونه‏گیری هدفمند، پس از شناسایی افراد وابسته و ناوابسته، 50 نفر (25 نوجوان وابسته و 25 نوجوان ناوابسته) انتخاب شدند. سبک بازی بازیکنان غالباً اکشن (جنگی) بود. همچنین در این پژوهش برای اندازه‏گیری متغیرهای بیان شده از سیاهه‏ی نوستالژی، مقیاس تحمل پریشانی و مقیاس استاندارد احساس تنهایی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین افراد وابسته و ناوابسته از لحاظ نستالژی، تحمل پریشانی، و احساس تنهایی تفاوت معناداری وجود داشت. با این توضیح که بازیکنان وابسته نستالژی و تحمل پریشانی کمتر، و نیز احساس تنهایی بیشتری را نسبت به بازیکنان ناوابسته تجربه می‏کنند. بمبتنی بر این مطالعه و با توجه به فراگیری استفاده از بازی‏های مبتنی بر رایانه به‌ویژه در بین نوجوانان و کودکان، و این‏که اعتیاد به این بازی‏ها می‏تواند منجر به کاهش بهدشت روانی بازیکنان گردد، توجه جدی و بالینی به آن، امری مهم و حیاتی تلقی می‏گردد