رابطه بین سلامت عمومی با سازگاری دانش‌آموزان

سلامت عمومی و همچنین سازگاری دانش‌آموزان در حیطه‏های مختلف، به عنوان یکی از اهداف نظام تعلیم و تربیت محسوب شده و توجه مسولان را به خود معطوف کرده است. با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سلامت عمومی با سازگاری دانش‌آموزان انجام شد. این پژوهش با روش همبستگی صورت گرفت و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه هشتم دبیرستان‌های متوسطه اول شهرستان خرم بید (استان فارس) در سال تحصیلی 99-98 بود که با روش نمونه گیری خوشه‏ای تصادفی 110 نفر از آن‌ها به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‏ها از دو پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (1979) و سازگاری سینگ و سینها (1993) استفاده گردید. برای تحلیل داده‏ها، آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون به کار برده شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که سلامت عمومی گروه نمونه با سازگاری آن‌ها رابطه مثبت معنادار دارد. همچنین مشخص شد که تمامی ابعاد سازگاری با سلامت عمومی، و همه مولفه‏های سلامت عمومی با سازگاری دانش‌آموزان رابطه مثبت معنادار دارند. با توجه به یافته‏های این پژوهش می‏توان نتیجه گرفت دانش‌آموزانی که سلامت عمومی بالایی دارند، از قدرت سازگاری بالا در تمامی ابعاد تحصیلی، عاطفی و اجتماعی نیز برخوردارند.