اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‏پذیری روان‌شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی

تجربه خشونت خانوادگی سبب می‏شود تا دختران با آسیب‏های روان‌شناختی و هیجانی مختلفی مواجه شوند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‏پذیری روان‌شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون- پس‏آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دختران با تجربه خشونت خانگی در سال تحصیلی 99-1398 در شهر اصفهان بود. در این پژوهش تعداد 30 دختر با سابقه خشونت خانوادگی با روش نمونه‏گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‏های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 15 نفر). پس از شروع مداخله 2 نفر در گروه آزمایش و 3 نفر در گروه گواه از ادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. گروه آزمایش مداخله آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، 2004) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه‏ای دریافت نمودند. پرسشنامه‏های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف‏پذیری روان‌شناختی (دنیس و وندروال، 2010) بود. داده‏های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر انعطاف‏پذیری روان‌شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی تاثیر معنادار دارد. بدین صورت که این درمان توانسته بود منجر به بهبود انعطاف‏پذیری روان‌شناختی این دختران شود. یافته‏های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که اساس یافته‏های پژوهش حاضر می‏توان چنین نتیجه گرفت که رفتاردرمانی دیالکتیک با بهره‏گیری از تکنیک‏های تحمل پریشانی، پذیرش و خودنظم‏جویی هیجانی می‏تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت افزایش دختران با تجربه خشونت خانگی مورد استفاده قرار گیرد.