بررسی تطبیقی نظریه‏ی اودایمونیا ارسطو با آموزه‏های دینی اسلام در مورد سعادت و فضیلت طلبی، و نگاهی به جایگاه این دو مقوله در سیستم آموزش ابتدایی حاضر کشور

سعادتمندی و روحیه فضیلت طلبی همواره در نظر ادیان الهی و آراء اندیشمندان باستان به‏عنوان یک هدف مهم خصوصاً درزمینه‏ی تربیت نسل جوان موردتوجه قرار گرفته و به نوعی کمال مطلوب انسانی را در رسیدن به این مهم می‏دیدند، و امروزه نیز قرن‏ها تجربه زندگی بشر این مهم را به اثبات رسانیده است، و باوجود همه پیشرفت‏های موجود، بشر نتوانسته است به آرامش واقعی در زندگی دست یابد و این مسئله به دلیل عدم پیشرفت‏های لازم درون انسان در کنار پیشرفت‏های بیرونی بوده است. به همین سبب در پژوهش حاضر به بیان مقدمه موردتوافق فلاسفه با آموزه‏های دینی برای ورود به عرصه پیشرفت‏های درونی انسان که همان روحیه فضیلت طلبی و پیمودن راه انسان کامل شدن است پرداخته شده است، تا الزام ورود و توجه بیشتر به این موضوع در سیستم آموزشی روشن گردد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات موردی و جامعه آماری شامل اسناد و مدارک موجود در پایگاه‏های اطلاعاتی بوده و تحلیل داده‏ها به‏صورت تحلیل محتوا صورت گرفته است. در پژوهش حاضر مشخص گردید که ارتباط نزدیکی بین نظریه اودایمونیا ارسطو با دیدگاه دین اسلام در خصوص تقویت روحیه سعادت طلبی و فضیلت طلبی در بین افراد جامعه وجود دارد، اما متاسفانه در عمل شواهد نشان از بی‏توجهی و عدم وجود تدبیرات لازم برای رشد این جنبه مهم از تربیت در سیستم آموزشی بوده است.