رابطه کمال گرایی و حرمت به خود با پیشرفت تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی و حرمت به خود با پیشرفت تحصیلی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه کودکان کار ارجاع داده شده به مراکز کودکان کار شهر رشت بود که در سال تحصیلی 1397-1398 در حال تحصیل بودند. حجم نمونه 120 نفر بود، که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. برای گردآوری داده‏ها از 2 پرسش نامه مقیاس کمال‏گرایی، عزت نفس کوپر اسمیت و معدل پایان‏ترم به عنوان ابزار سنجش پیشرفت تحصیلی استفاده شد. روش‏های به کار گرفته شده جهت تجزیه‌وتحلیل یافته‏ها عبارت بودند از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه. یافته‏های پژوهش نشان داد که بین کمال گرایی و حرمت خود با پیشرفت تحصیلی در کودکان کار رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته‏ها نشان داد که متغیرهای کمال گرایی و حرمت خود، باهم 28 درصد از واریانس متغیر ملاک یعنی پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می‏کنند. دیگر نتایج نشان داد که متغیرهای کمال گرایی و حرمت خود پیش بینی معناداری از پیشرفت تحصیلی دارند. با توجه به یافته‏های به دست آمده می‏توان نتیجه گرفت که پیشرفت تحصیلی به وسیله متغیرهای کمال گرایی و حرمت به خود قابل پیش بینی است.