ارتباط خودتنظیمی یادگیری با جهت گیری هدف

بسیاری از تصمیم‏های بنیادی برای انسان در دوران نوجوانی رخ می‏دهد و نقش‏های جدید اجتماعی در پیش نوجوانان قرار می‏گیرد یکی از مهمترین عوامل درونی که مسیر رسیدن به پیشرفت تحصیلی را هموار می‏کند، کنترل هیجان، داشتن انگیزه، منبع کنترل (درونی، بیرونی)، خودتنظیمی و اهداف پیشرفت از مسائل مهم پیش روی دانش‌آموزان است. لذا در این پژوهش ارتباط بین منبع کنترل و خودتنظیمی با جهت گیری هدف در دانش‌آموزان مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه این پژوهش تمام دانش‌آموزان مقطع دبیرستان شهرستان قائمشهر در سال تحصیلی 96-97 بودند. از میان 16 مدرسه دبیرستان شهرستان قائمشهر 2 مدرسه با نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای انتخاب شدند یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه و سپس تعداد 128 دانش‌آموز انتخاب شدند و در پژوهش شرکت نمودند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد و جهت گیری هدف میدگلی استفاده شد. برای توصیف داده‏ها همبستگی پیرسون به کار گرفته شد. یافته‏ها نشان داد بین مولفه‏های خودتنظیمی یادگیری و اهداف پیشرفت همبستگی مثبت وجود داشت؛ در بین مولفه‏های اهداف پیشرفت، بین اهداف تبحری و خودتنطیمی یادگیری ارتباط مثبت وجود داشته و بین خودتنظیمی یادگیری با اهداف اجتنابی رابطه معکوس وجود داشت. در نتیجه دانش‏آموزانی که دارای جهت گیری هدف مشخصی هستند و از اهداف پیشرفت بالاتری برخوردارند از خود تنطیمی هیجان بالاتری برخوردار بوده و برای موفقیت در تکالیف خود برنامه‌ریزی و بینش بیشتری دارند.