بررسی رابطه کیفیت خواب، حمایت اجتماعی ادراک شده و عزت نفس با گرایش به رفتارهای آسیب رسان به خود در دانش‌آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین کیفیت خواب، حمایت اجتماعی ادراک شده و عزت نفس با گرایش به رفتارهای آسیب رسان به خود در دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان مسجدسلیمان بود. جامعه‏ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‏آموزان دختر مقطع متوسطه دوم (800 نفر) شهرستان مسجدسلیمان بود، که تعداد 264 نفر از این دانش‏آموزان به روش تصادفی ساده از میان جامعه‏ی پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسش‏نامه آسیب به خود سانسون و ویدرمن (1998)، پرسش‏نامه کیفیت خواب پیترزبورگ pqsi))، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (mspss) و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (sei) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‏ها در دو سطح آمار توصیفی (شامل فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، کمترین و بیشترین نمرات) و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی ساده پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام شد. نتایج نشان داد که بین دو مولفه خواب مفید و کیفیت ذهنی خواب با گرایش به رفتارهای آسیب‏رسان به خود رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین حمایت اجتماعی ادراک شده و عزت نفس با گرایش به رفتارهای آسیب رسان به خود رابطه منفی وجود دارد ولی بین مولفه‏های تاخیر در به خواب رفتن، طول مدت خواب، اختلالات خواب، مصرف داروهای خواب آور و اختلال در عملکرد روزانه با گرایش به رفتارهای آسیب‏رسان به خود رابطه معنی‏داری یافت نشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه ورود همزمان، مجموع متغیرهای کیفیت خواب، حمایت اجتماعی ادراک شده و عزت نفس، 48 درصد گرایش به رفتارهای آسیب‏ رسان به خود را تبیین نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام نشان داد که ترکیب دو متغیر پیش‏بین عزت نفس و حمایت اجتماعی ادراک شده، قوی‏ترین ترکیب متغیرهای پیش‏بین برای تبیین واریانس گرایش به رفتارهای آسیب‏رسان به خود در آزمودنی‏ها بوده است.