اثربخشی مهارت‌های ارتباطی بر تعارض والد – نوجوان

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر تعارض والد – نوجوان در نوجوانان پسر شهر تهران انجام شد. روش این پژوهش آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش‏آزمون- پس‏آزمون با گروه کنترل بوده و جامعۀ آماری دانش‏آموزان پسر 15 تا 18 ساله را شامل می‏شد که در سال تحصیلی 98-99 در مدارس منطقه 12 تهران مشغول به تحصیل بوده‏اند. نمونۀ این پژوهش شامل 40 دانش‏آموز است که به‏طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رفتار تعارض رابین و فاستر بود. برنامۀ آموزش مهارت‌های ارتباطی طی 8 جلسۀ 90 دقیقه‏ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‏های جمع‏آوری‏شده، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‏های این پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ تعارض والد – نوجوان تفاوت معنی‏دار وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل داده‏ها حاکی از آن است که آموزش مهارت‌های ارتباطی باعث کاهش تعارض والد - نوجوان (40%=اندازۀ اثر) در دانش‏آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. از این رو این پژوهش پیشنهاد می‏کند که بر آموزش مهارت‌های ارتباطی به دانش‏آموزان تاکید شود و با آموزش این مهارت‏ها رابطه بین والدین و نوجوانان بهبود پیدا کند و بسیاری از مسائل و مشکلات مربوط به رابطه والد نوجوان از بین برود.