پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس سبک‏های تفکر و رویکردهای یادگیری در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس سبک‏های تفکر و رویکردهای یادگیری آنان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر خوی بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند به همین منظور 327 نفر به‏صورت روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‏ای انتخاب‏ شدند. و پرسشنامه‏های سبک‏های تفکر استرنبرگ، واگنر و زانگ (2007) و رویکردهای یادگیری بیگز، کامبر و لانگ (2001) را تکمیل کردند. جهت تحلیل فرضیه‎های پژوهش از آزمون‏های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‏های پژوهش نشان داد که همه انواع سبک‏های تفکر و رویکردهای یادگیری عمقی و سطحی با پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری دارند. هم چنین مشخص شد که سبک‏های تفکر دانشگاه آزاد اسلامی اندیش، سلسله مراتبی، درونی و بیرونی و رویکرد یادگیری عمقی به‌صورت مثبت و رویکرد یادگیری سطحی به‌صورت منفی توان پیش بینی پیشرفت تحصیلی را دارند. بنابراین، توجه به نقش عوامل درون فردی سبک‏های تفکر و رویکردهای یادگیری در مطالعات مربوط به پیشرفت تحصیلی اهمیت خاصی دارد.