بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر نشانه‏های اختلال اضطراب اجتماعی در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر نشانه‏های اختلال اضطراب اجتماعی در دانش‌آموزان انجام شد. پژوهش از نوع نمیه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مشغول به تحصیل شهر تهران در مقطع متوسطۀ دوم بود. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای 24 نفر انتخاب و در دو گروه جایگزین شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‏های ویژگی‏های جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب اجتماعی اسپنس استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‏های پژوهش با آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه‏های آزمایش و کنترل در کاهش اختلال اضطراب اجتماعی و دو مولفه ترس و اجتناب وجود دارد؛ اما در مولفه فیزیولوژیکی این تفاوت معنادار نبود. همچنین، تاثیرات درمانی در مرحله پیگیری 1 ماهه برقرار بود. با توجه به یافته‏های پژوهش می‏توان بیان کرد که درمان شناختی-رفتاری موجب کاهش اختلال اضطراب اجتماعی در افراد تحت درمان شده است. استفاده از این روش درمانی برای مبتلایان به اختلالات اضطرابی در جامعۀ بیماران ایرانی پیشنهاد می‏شود.