تاثیر آموزش روان درمانی مثبت نگر بر شادکامی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش روان‏درمانی مثبت‏نگر بر شادکامی دانش‏آموزان دختر دوره دبیرستان ایلام انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از دختران دبیرستان‌های شهر ایلام که در سال 1397-1396 مشغول به تحصیل بودند انتخاب و از روش نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای چندمرحله‏ای استفاده شد. از این تعداد 15 نفر به طور تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. آموزش‏های مثبت‏نگر در طی 6 جلسه، به افراد گروه آزمایش ارائه شد. در این مدت، گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. پرسشنامه‏های توانایی‏های via و شادکامی آکسفورد قبل و بعد از مداخله اندازه‏گیری شد. روایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ 90 درصد بدست آمد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها، از روش تحلیل کوواریانس با خنثی‏کردن واریانس عامل پیش‏آزمون (تفاوت‏های اولیه بین آزمودنی‏های دو گروه)، و به‌منظور مقایسه سه نمره پیش‏آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری، از آزمون بن‏فرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که با کنترل پیش‏آزمون، بین دانش‏آموزان دختر گروه‏های آزمایش و گواه از لحاظ شادکامی تفاوت معنی‏داری وجود دارد. به عبارت دیگر، روان‏درمانی مثبت‏نگر موجب افزایش معناداری شادکامی دانش‏آموزان دختر در گروه آزمایش شده است. بنابراین می‏توان این مداخلات را برای کاهش مشکلات روان‌شناختی که زمینه‏ساز بروز اختلالات روانی هستند و همچنین برای ارتقای توانایی‏های آن‌ها به کار برد.