نظریه یادگیری سازنده گرایی در آموزش و کاربرد آن برای معلمان

پژوهش حاضر با هدف معرفی نظریه یادگیری سازنده گرایی جهت دانش افزایی و استفاده‏ی معلمان و تاثیر آن در آموزش دانش‌آموزان گرفته است. با عنایت به این که یادگیرندگان عصر حاضر را نمی‏توان با الگوهای آموزشی سنتی که بر نقش معلم و انتقال دانش و آموزش مستقیم تاکید دارد و هدفش انتقال مطالب از معلم به دانش‌آموزان بوده است، تربیت کرد و آموزش داد و نظریات سنتی یادگیری همگام با پیشرفت‏های جامعه امروزی نیست و قابلیت تبیین یادگیری در دوره‏ای که با دانش‌آموزان عصر جدید با نیازهای جدید رو به رو هستیم، نیست. به نظر می‏رسد که نظریه‏ی سازنده گرایی یک شناخت شناسی و یک نظریه یادگیری است که هم منطبق با ملزومات یادگیری در عصر جدید بوده است و هم در قیاس با نظریه‏های شناخت شناسی و یادگیری گذشته، یک تبیین تازه از ماهیت دانش و چگونگی یادگیری انسان به دست می‏دهد. این پژوهش به‌صورت مروری انجام گرفته است و در تهیه و تدوین پژوهش از منابع کتابخانه‌ای مثل مقالات، کتاب‏ها، سایت‏های اینترنتی و همچنین پایان نامه‏های منتشر شده در این راستا استفاده گردیده است. با توجه به دلالت‏های آموزشی اثربخشی که نظریه سازنده گرایی دارد و با توجه به اینکه بنظر می‏رسد کاربرد این نظریه در تدریس توسط معلمان جهت امور آموزشی دانش‌آموزان مفید و کارآمد باشد، در این پژوهش محقق بر آن بود تا به توصیف نظریه‏ی سازنده گرایی و تاثیر آن در بخش آموزش بپردازد.