اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی و مدیریت خشم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی و مدیریت خشم در دانش‌آموزان ابتدایی شهر خرم آباد انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان ابتدایی پسر کلاس سوم مدرسه مراد داودی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 98-1399 بودند، که تعداد این نمونه شامل 28 نفر دانش‌آموز بودند، که به روش تصادفی در دو گروه 14 نفره گروه آزمایش و گروه گواه گمارده شدند. جهت جمع‌آوری داده‏ها از پرسشنامه شخصیت کالیفرنیا ثورپ، کلارک و تیکز (1953) و پرسشنامه خشم نواکو (1986) استفاده شد. برای گروه آزمایش آموزش مهارت‌های زندگی در 10 جلسه 45 دقیقه‏ای برگزار شد، در حالی که گروه گواه هیچگونه مداخله‏ای دریافت نکردند. جهت تحلیل نتایج از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و روش تجزیه وتحلیل تک متغیری آنکوا استفاده گردید. نتایج پژوهش در سطح معنی داری نشان داد، که آموزش مهارت‌های زندگی بر سازگاری اجتماعی و مدیریت خشم و پرخاشگری در دانش‌آموزان کلاس سوم تاثیر دارد. بنابراین نتیجه گیری می‏شود که آموزش مهارتهای زندگی به مثابة مهارت‌های زیربنایی سلامت روان رویکردی موثردر سازگاری اجتماعی کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان پسر کلاس سوم بوده است.