کاربست رویکرد یادگیری مشارکتی در محیط واقعی و مجازی به‌منظور ارتقا نشاط و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان

یکی از فرهنگ‏های نادرست رایج در مدارس، رقابت دانش‏آموزان به هرنحوی برای شاگرد اول شدن بوده که معمولاً نتیجه آن افزایش حسادت، کینه و دشمنی در بین دانش‏آموزان است. رقابت با تداوم فردگرایی، تجربه زندگی اجتماعی را با اختلال مواجه می‏کند. در نتیجه بهتر است دانش‏آموزان را وارد فضای کار گروهی کرده تا بتوان از این طریق حس رفاقت را توسعه دهیم. یادگیری مشارکتی یکی از رویکردهای آموزشی است که زمینه‏ساز تبدیل رقابت به رفاقت، انضباط بیرونی به درونی و یادگیری سطحی به عمقی است و از طریق برنامه درسی آشکار، برنامه درسی پنهان را به بهترین شکل ممکن تقویت می‏کند. این نوع از یادگیری بستری برای هم‏افزایی و هم‏اندیشی در کلاس درس، تمرینی برای گفت‏وگو کردن، خوب حرف‏زدن و خوب گوش‏دادن در کلاس درس، شیوه‏ای برای تمرین حل اختلاف، کنار آمدن با دیگران، مدیریت تعارض‏ها، تمرین نقادی و نقدپذیری و بستری برای تسهیل اجرای ارزشیابی توصیفی ایجاد می‏کند. شیوع بیماری کرونا، آموزش حضوری را به سمت آموزش مجازی از راه دور و آشنایی با فناوری‏های آموزشی سوق‏داد که برخی از فعالیت‏های این پژوهش در این ایام، به‌صورت مجازی صورت گرفت. ویروس کرونا ضرورت استفاده بیشتر از رویکرد مشارکتی را به خوبی برای همگان نمایان ساخت. یکی از مشخصه‏های اصلی رویکرد یادگیری مشارکتی، وابستگی درونی مثبت است و معنایش در حوزه بهداشت و درمان می‏تواند این باشد که سلامتی هر فردی در جامعه به سلامتی دیگران وابسته است و همه با هم‏ ایستادگی کرده و موفقیت‏ها و شکست‏ها را تقسیم می‏کنیم.