رابطه ساختاری صفت منشی صداقت گرائی و آداب گریزی تحصیلی با واسطه گری خود پنداره تحصیلی

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه ساختاری منش اخلاقی صداقت گرائی و آداب گریزی تحصیلی با واسطه گری خود پنداره تحصیلی انجام شد. بدین منظور 300 نفر از دانش‌آموزان دوره‏ی متوسطه دوم شهرستان بوانات با روش نمونه گیری خوشه‏ای تصادفی چند مرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه تجدید نظر شده آداب گریزی در آموزش پرستاری (کلارک و همکاران، 2015)، مقیاس منش صداقت گرائی (خرمائی و قائمی، 1397)، و پرسشنامه خود پنداره تحصیلی دانش‌آموزان (asc) بود. تجزیه وتحلیل داده‏ها با روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج نشان داد که منش اخلاقی صداقت گرا به‌طور مستقیم بر خودپنداره تحصیلی اثر دارد. خود پنداره تحصیلی نقش واسطه‏ای بین منش اخلاقی صداقت گرا و آداب گریزی تحصیلی داشت.