اثربخشی برنامه آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در افزایش شادکامی معلمان

نقش الگویی معلم در پرورش کودکانی سالم و شاد و نقش معمارگونه او در ساخت انسان‌هایی توانمند و برخوردار از عواطف مثبت اهمیت و ضرورت پرداختن به سلامت روان‌شناختی این قشر از جامعه و ارتقای شادکامی آنان را روشن می‏سازد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در افزایش شادکامی معلمان انجام شد. طرح این پژوهش از نوع طرح‏های نیمه آزمایشی به‌صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری آن کلیه معلمان زن شاغل در آموزش‏وپرورش شهرستان رامسر با حجم 750 نفر بود که از میان آنان، با روش تصادفی خوشه‏ای 260 نفر انتخاب و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرجیل، مارتین و کراسلند، 1989) را تکمیل کردند. از میان افرادی که پایین‏ترین نمره را در شادکامی داشتند، 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌طور تصادفی جایگزین شدند. معلمان گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‏ای تحت آموزش بسته آموزشی بهبود کیفیت زندگی فریش (2016) قرار گرفتند. در پایان، هر دو گروه کنترل و آزمایش مجدداً به پرسشنامه شادکامی پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از روش آماری تحلیل‏ کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی باعث افزایش شادکامی معلمان گروه آزمایش شده است. از انجام این پژوهش می‏توان نتیجه گرفت که رویکرد مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی با تمرکز بر نقاط قوت معلم، پرداختن به هدف‏ها و آرزوهای او و بهبود سلامت روانی، باعث افزایش شادکامی می‏شود.