بررسی امکان ایجاد خواص خودتمیزشوندگی و ضد میکروبی چوب با رویکرد پایداری در مصالح معماری

چوب برخلاف بسیاری از مصالح که دارای منابع محدود می‌باشند، یکی از پرکاربردترین و فراوان‌ترین مواد تجدیدپذیر در جهان است. از طرفی فرسایش بیولوژیکی مصنوعات چوبی، در تمامی بناها، به‌خصوص بناهای باارزش تاریخی مشکلی دیرینه‌ی است که همچنان نیازمند اصلاحات بیشتر جهت دست‌یابی به روش‌های مطلوب‌تر برای حفاظت از این مصالح محبوب می‌باشد. نسل جدیدی از مصالح ساختمانیِ کاربردی به کمک فناوری نانو، تولیدشده‌اند که امکان پاسخگویی به نیازهای جدید بازار را دارند. تعمیم این ویژگی به سایر مصالح آسیب‌پذیر، موضوعی شایان توجه است که مستلزم شناخت بیشتر محققان فعال درزمینه ساختمان، نسبت به این حوزه از دانش می‌باشد. این پژوهش، بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای جهت معرفی مبانی نظری موثر در انتخاب مصالح جهت طراحی ساختمان‌های چوبی با توجه به خواص زیبایی‌شناختی و خودتمیزشوندگی به معماران انجام‌شده است. از آن‌جایی که پوشش‌ها با ایجاد خواص جدید به نتایج مفیدی در راستای حفظ مصالح در برابر عوامل مخرب منجر شدند؛ لذا تلفیق نانو مواد با مصالح متداول می‌تواند بسیار کارآمد باشد.