مطالعه روشهای بهبود عملکرد شبکه و مصرف انرژی در شبکه‏ های حسگر بی‎سیم

با توسعه سریع شبکه های حسگر بی سیم(wsn)، تمرکز زیادی بر روی بهبود عملکرد و بهره‎وری انرژی، اثربخشی ارتباطات و توان عملیاتی شده است. پروتکل‎های متعددی برای بهینه‎سازی مصرف انرژی و افزایش بهره‎وری عملکرد شبکه معرفی شده است. متعادل سازی انرژی و بازده انرژی از الزامات اساسی برای افزایش طول عمر شبکه هستند. بسیاری از مکانیسم های جدید با انطباق رفتارهای اجتماعی موجودات طبیعی مانند خفاش‎ها، پرندگان، مورچگان، ماهی‏ها و زنبورهای عسل پیاده سازی شده ‎اند. سیستم‎های مذکور به منظور ایجاد استراتژی‎های بهینه‎ سازی، مدیریت شبکه‎ های در مقیاس بزرگ و جلوگیری از محدودیت منابع، به عنوان سیستم‎های الهام گرفته از طبیعت شناخته می‎شوند. شبکه‎های حسگر بی‎سیم از دستگاه‎های کوچک مجهز به باتری و منابع انرژی محدود تشکیل شده‎اند. گره‎های حسگر کوچک معمولاً پس از استقرار برای کاربر غیرقابل دسترس هستند و بنابراین جایگزینی منبع انرژی امکان پذیر نیست. از این رو، بهره‎ وری انرژی یک مسئله کلیدی در طراحی است که باید برای بهبود طول عمر شبکه افزایش یابد. یکی دیگر از چالشهای موجود در این شبکه ‎ها افزایش بهره‎ وری آنها می باشد. یک گره یا نود می بایست بیشترین زمان ممکن در دسترس باشد و بتواند داده‎ها را جابجا کند. در نهایت با صرفه جویی در مصرف انرژی توسط گره‎ ها و افزایش بهره‎ وری، از دغدغه اساسی این نوع شبکه ها که مربوط به طول عمر سنسور است کاسته میشود.