روشی نوین جهت بهبود فرآیند ریفکتورینگ

ریفکتورینگ نرم‌افزار یک تکنیک استاندارد و رایج برای تضمین کیفیت نرم‌افزار است. هدف از ریفکتورینگ بهبود کیفیت نرم‌افزار از طریق تغییر ساختار آن و در عین حال حفظ رفتار نرم‌افزار است. اما، ریفکتورینگ خود یک فرآیند یپچیده نرم‌افزاری است. از این رو، استفاده از ابزارهایی جهت اتوماتیک‌کردن فرآیند ریفکتورینگ یک نیاز مبرم است. امروزه با اعمال ریفکتورینگ بر روی مدل، توسعه نرم‌افزار سریع‌تر و پیچیدگی فرآیند ریفکتورینگ کاهش یافته است. ریفکتورینگ بر روی مدل این امکان را به توسعه‌دهندگان نرم‌افزار می‌دهد تا ساختار سیستم را در یک سطح بالاتر و فارغ از جزئیات کد مشاهده کنند و در نتیجه اشکالات سیستم و همچنین بهبود آن از طریق ریفکتورینگ را به سادگی درک کنند. در این پژوهش یک روش نوین جهت بهبود ساختار برنامه از طریق ریفکتورینگ در سطح مدل ارائه شده است. در روش پیشنهادی سیستم نرم‌افزاری به‌صورت یک ساختار گرافیکی نمایش داده می‌شود و اشکالات طراحی که در نرم‌افزار وجود دارند و کاندیدهایی برای ریفکتورینگ می‌باشند نیز با نمادهایی به‌صورت یک نقص به تصویر کشیده می‌شوند. کاربر با نگاه به نمایش ارائه شده نواقص تصویر را شناسایی و ریفکتورینگ مناسب برای رفع آنها را اعمال می‌نماید. در این فرآیند تعاملی، کاربر همچنین می‌تواند اثر ریفکتورینگ‌های اعمال شده را از طریق نمایش ساختار بهبود داده شده به سادگی درک نماید. ابزار پیاده‌سازی شده براساس 10 معیار مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج ارزیابی براساس 3 سیستم نرم‌افزاری جاوا و 19 شرکت‌کننده، موفقیت ابزار در اکثر معیارهای مورد بررسی را نشان داد. در واقع، ابزار در تشخیص مشکلات طراحی و نمایش موثر آنها به کاربران و همچنین ارائه راهکارهایی جهت بهبود آنها با درصد بالایی (90%) مورد پذیرش کاربران قرار گرفت و کاربران تمایل به استفاده از ابزار ارائه شده در پروژه‌های آتی خودشان داشتند.