نقش شبکه های مجازی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با استفاده از تکنیک های داده کاوی

ضرورت طراحی و دستیابی به تکنولوژی های جدید از جمله آموزشهای مجازی در سازمان آموزش و پرورش امری حیاتی است، اما آن چه حائز اهمیت است، سنجش میزان اثر بخشی این آموزش ها است.هدف از این پژوهش ارزیابی اثر بخشی دوره های آموزش مجازی بر دانش آموزان متوسطه دوم می باشد. این مطالعه یک بررسی مقطعی و توصیفی - تحلیلی است که در سال تحصیلی 1399-1400 در شهرستان اسفرین به انجام رسید. نمونه گیری به روش غیرتصادفی از دانش آموزان دختر و پسر متوسطه دوم انجام شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه بین دو متغیر میزان رضایت از شبکه های اجتماعی )درحوزه ی فعالیت های تحصیلی) و بهبود یادگیری فراگیران، حاکی از رابطه معنادار بین این دو متغیر بود. نتایج آزمون اسپیرمن برای محاسبه میزان رابطه بین دو متغیر نگرش نسبت به شبکه های اجتماعی مجازی و میزان تعامل فراگیر - فراگیر حاکی از وجود رابطه مثبت با درجه ضعیف بین این دو متغیر بود. نتایج ارزیابی وضعیت میزان رضایت از شبکه ها توسط فراگیران آموزش راه دور در مطالعه حاضر، نشان داد که 54/79% از فراگیران معتقدند که محتوای آموزشی موجود در فضای مجازی، در کنار تدریس مجازی معلمان باعث بهبود روند یادگیری دانش آموز می شود. نتایج ارزیابی نگرش نسبت به شبکه های اجتماعی مجازی در این پژوهش، نشان داد که 07/79% از فراگیران معتقدند که فضای مجازی به دانش آموز اجازه می دهد تا خارج از وقت آموزشی با هم کلاسی ها در زمینه درسی در ارتباط باشد و 86/75% نیز اظهار داشتند که فضای مجازی به دانش آموز اجازه می دهد تا خارج از وقت آموزشی با معلمان خود در ارتباط باشد و رفع اشکال کند. نتایج ارزیابی با درخت تصمیم نشان داد که:61.5% فراگیران موافق هستند که آموزشهای مجازی در کنار آموزش حضوری بسیار مفید می باشد.69.5% فراگیران موافق هستند که آموزش در فضای مجازی و حضور نداشتن در مدرسه و صرفه جویی در زمان باعث بهبود انجام تکالیف و مطالعه بیشتر دانش آموز شده است.65.5% فراگیران موافق هستند که آموزش از طریق شبکه مجازی توانسته باعث ایجاد عدالت آموزشی شود (همه دانش آموزان در تمام نقاط کشور از امکانات آموزشی تقریبا یکسانی برخوردار باشند) .