استفاده از مفهوم نیروگاه مجازی برای توسعه منابع تجدیدپذیر در استان سیستان و بلوچستان

همزمان با افزایش مصرف برق در کشور، فن‌آوری‌های جدید تولید، انتقال و توزیع انرژی الکتریکی باید مبتنی بر شرایط جدید، مورد مطالعه قرار گیرد. منابع انرژی مورد استفاده در بخش تولید برق استان سیستان و بلوچستان مبتنی بر سوخت‌های فسیلی است که مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی را به دنبال داشته است. مطالعات نشان می‌دهند که با ادامه وضعیت فعلی، توسعه پایدار استان ممکن نخواهد بود. تولید پراکنده به عنوان بستری مناسب برای توسعه انرژی تجدیدپذیر در بسیاری از کشورها به یک روند اصلی رو به رشد تبدیل شده است. با الگو برداری از نمونه‌های موفق داخلی و خارجی، می‌توان بسترهای مناسب جهت تسهیل توسعه منابع تجدیدپذیر در استان را فراهم نمود. روند رشد سریع استفاده از منابع تولید پراکنده و در نتیجه رقابتی شدن بازار برق، نیازمند توسعه فن‌آوری‌ها و سیاست‌های جدید منطبق با مسائل فنی و اقتصادی نوظهور است. در همین راستا و به منظور مدیریت و همچنین افزایش نفوذ و تاثیر تولید پراکنده در بازارهای برق، ایده نیروگاه مجازی پدیدار شده است. یک نیروگاه مجازی از ترکیب واحدهای مختلف تولید پراکنده مقیاس کوچک تشکیل می‌شود که در مجموع بعنوان یک واحد مستقل تولید مجازی می‌تواند مشابه یک نیروگاه واقعی در نظر گرفته شود و به صورت مستقل قابل مشاهده و مدیریت باشد. در این مقاله، مسائل اصلی مربوط به مفهوم نیروگاه مجازی، تعاریف مختلف، اجزای اصلی آن معرفی گردیده‌اند و همچنین استفاده از این مفهوم برای توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر در استان سیستان و بلوچستان پیشنهاد شده است.