ارزیابی ریز ساختار و مساحت ناحیه متاثر از حرارت در جوشکاری gmaw فلز st37

در این پژوهش میزان تغییر و بهبود ریزساختار در ناحیه متاثر از حرارت در فرآیند جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ در فولاد st37 در ورق هایی به ضخامت 10 میلی متر و الکترودی با قطر 2/1 میلی متر که ترکیبی یکسان با فلز پایه دارد بررسی شده است. برای ایجاد حالاتی متفاوت و صحه گیری عملی سه پارامتر سرعت جوشکاری، سرعت تغذیه سیم و ولتاژ به عنوان پارامترهای تاثیرگذار محسوب شد. با استفاده از روش طراحی آزمایشات تاگوچی، آزمایشاتی با تعداد 11 مرحله طراحی شد. تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ نوری نشان می دهد که اگر در این فرآیند از گاز co2 به عنوان گاز محافظ استفاده شود کسر حجمی فریت ویدمن اشتاتن و عمق نفوذ افزایش خواهد داشت. بنا به نتایج به دست آمده می توان با افزایش سرعت جوشکاری در منطقه متاثر از حرارت ریز شدن دانه ها و در نهایت کاهش فریت ویدمن اشتاتن و افزایش فریت سوزنی را مشاهده کرد و افزایش ولتاژ نیز به همان مقدار افزایش میزان اندازه دانه ها را به دنبال دارد. با توجه به نمودار آهن کربن، ریز شدن دانه ها در ناحیه جوشکاری باعث کاهش انعطاف پذیری و افزایش حساسیت به شکست فولادها می شود که جزء عیوب محسوب شده و استعداد ترک و تمرکز تنش ها را در آن ناحیه افزایش می دهد. در این پژوهش ولتاژ مهمترین پارامتر موثر می باشد که درشت شدن دانه ها و افزایش انعطاف پذیری را به دنبال دارد.