بهبود همگرایی و مدت زمان اجرا در کنترل توپولوژی آگاه از تحمل خطا و تداخل در شبکه‌های حسگر بی‌سیم با استفاده از الگوریتم ژنتیک دوهدفه

پژوهش‌هایی که در زمینه پروتکل‌های کنترل توپولوژی در شبکه‌های حسگر بی‌سیم انجام شده است، غالبا با هدف ایجاد توپولوژی پویا و توسعه‌پذیری صورت گرفته است. پژوهش حاضر به‌جای حداقل‌سازی تعداد گام که ممکن است قدرت سیگنال دریافتی را حداقل و نرخ گم‌شدن را حداکثر نماید، به یافتن مسیرهای با کیفیت تمرکز کرده است. هدف این مقاله ایجاد کنترل توپولوژی است که در آن بر‌روی کاهش خطا و کمینه کردن تداخل به‌صورت هم‌زمان، تمرکز شده است. برای این منظور از توابع حداقل‌سازی میزان خطا و حداقل‌سازی میزان تداخل به کمک الگوریتم ژنتیک دوهدفه استفاده شده است. از آن‌جایی که الگوریتم ژنتیک یک الگوریتم مکاشفه‌ای است، روش پیشنهادی از نظر همگرایی با الگوریتم‌های smg،ddse و psoمقایسه شده است. نمودارهای بدست آمده حاکی از آن‌است که الگوریتم پیشنهادی از درجه همگرایی خوبی نسبت به مدل‌های مشابه برخوردار است. همچنین مدت زمان اجرای درخواست‌ها در شبکه‌های حسگر بی‌سیم یکی از مسایلی است که در طول عمر شبکه تاثیر می‌گذارد. در پیاده‌سازی‌های مختلف زمان اجرای الگوریتم پیشنهادی نسبت به روش smg بهبود 2/13 درصد و نسبت به روش pso بهبود 5 درصد داشته است و روش پیشنهادی توانسته زمان اجرای درخواست‌ها را برای کنترل توپولوژی کاهش دهد.