تبیین مفهوم چند حسی و چالش فناوری های دیجیتال در معماری

در یک اثر معماری، مخاطب به وسیلۀ قوای حسی خود بنا را دریافت و ادراک میکند. داشتن تجارب چندحسی که همۀ راههای ارتباطی انسان با فضا را تحت تاثیر قرار دهد بر کیفیت و غنای فضای خلق شده میافزاید. اما آنچه امروزه در حال فراموشی است تبدیل معماری از فضای انسانی به فضایی زیبا و چشم نواز است. معماری که برای انسان در خصوص آرامش و تامین نیازهای ادراکی و شناختی او ساخته میشد، در حال تبدیل به معماری تبلیغاتی و مصرفگرایی برای مردم شده است و این مصرفگرایی همچون ذات خود عمر کوتاهی برای محصول قائل است و خیلی سریع محصول کسل کننده و ملال آور میشود و تنها آنچه به چشم زیبا بیاید مورد توجه قرار میگیرد. محصول این فرایند، فضاهای معماری و شهری گشته که خالی از روح خیال است و در نتیجه بستر خاطرات انسانی رو به زوال می رود و انسان با محیط بیگانه شده و به دورن خود فرو می رود. اثر معماری مدگرا و زودگذر شده و تخریب و دوباره سازی جز لاینفک معماری امروز گشته است. از این رو، با هدف نیل به اثر معماری ماندگار و جاودانه پرداختن به فضایی که همۀ وجوه ادراکی انسان را درگیر خود نماید، ضرورت مییابد در این پژوهش، پژوهشگر بر آن است تا با معرفی مفهوم معماری چند حسی و فناوری های دیجیتال، راهکارهایی را در خصوص طولانی تر کردن عمر بناها، و زنده کردن روح معماری در بناها ارائه دهد.