مقایسه روش های بهینه سازی فراابتکاری در افزایش بهره برداری ایستگاه های پمپاژ

امروزه با توجه به افزایش جمعیت، کاهش منابع انرژی و همچنین تحریم های ظالمانه ای که کشور با آن مواجه است، بهره برداری و استفاده بهینه از منابع انرژی دارای اهمیت خاصی می باشد. یکی از مهمترین مولفه هایی که نقش اساسی را در ایستگا های پمپاژ داراست، انرژی برق است. در اکثر ایستگاه های پمپاژ برنامه خاصی برای بهره برداری از پمپ ها وجود ندارد و اپراتور طبق تجربه خود اقدام به روشن و خاموش کردن پمپ ها می نماید که این روش سنتی باعث بالا رفتن مصرف انرژی و تحمیل هزینه های زائد بر سیستم می شود، بنابراین دست یافتن به برنامه مدون و اصولی می تواند کمک شایانی به صرفه جوئی در مصرف هزینه و انرژی داشته باشد. گاهی اوقات اختلاف ارتفاع زیاد طول مسیر یا طولانی بودن آن باعث می شود که ایستگاه های پمپاژ به صورت متوالی طراحی و بهره برداری شوند. در این پژوهش با هدف تعیین برنامه مدون جهت بهره برداری بهینه، روش های بهینه سازی فراابتکاری در افزایش بهره برداری سامانه انتقال آب به شهر شیراز مورد مقایسه قرار گرفتند. در این پژوهش از الگوریتم های فراابتکاری جامعه زنبورهای عسل مصنوعی (abc) و الگوریتم ژنتیک (ga) برای تهیه برنامه مدون بهره برداری بهینه از سامانه انتقال آب شیراز از سد درودزن به شهر شیراز تهیه استفاده شد؛ سپس نتایج با نتیجه بدست آمده از الگوریتم ازدحام ذرات (pso) نیز مقایسه شد. الگوریتم abc با 46 درصد بهینه سازی نسبت به حالت بهره برداری عادی، و به ترتیب 3درصد و 8 درصد نسبت به الگوریتم های ژنتیک و pso از توانایی بالایی برخوردار بود.