بررسی تئوری اثرات سوراخ‌کاری بر اتصالات مکانیکی در سازه‌های کامپوزیتی

امروزه استفاده از انواع مواد مرکب با توجه به خواص برتر آنها که شامل وزن کم، هستندحکام بالا و مقاومت در مقابل خوردگی بالا می باشند که عموماً کاربردهای زیادی در صنایع هوافضا، هواپیمایی، خودرو و سازه‌های دریایی افزایش چشم‌گیری پیدا کرده هستند. کامپوزیت‌های تقویت‌شده با الیاف شیشه به ‌علت خواص مکانیکی و فیزیکی مناسب آن‌ها دارای کاربردهای صنعتی متعددی هستند. سوراخ‌کاری از جمله روش‌های رایج برای ایجاد اتصال بین سازه‌های از جنس مواد تقویت شده با الیاف می‌باشد. سازه‌های کامپوزیتی معمولا از بهم ‌پیوستن اعضا جهت انتقال و تحمل نیروهای وارده حاصل می‌گردد. یکی از روش‌های اتصال اعضا به یکدیگر، به دلیل سهولت در امر نگهداری و تعمیرات، اتصال مکانیکی از طریق پیچ و یا پرچ می‌باشد که ناگزیر بایستی سوراخ در این اعضا ایجاد گردد. مواد مرکب به عنوان موادی که ماشین‌کاری آن‌ها به سختی انجام می‌پذیرد، سوراخ‌کاری این مواد منجر به لایه‌لایه‌ ‌شدن و در برخی مواقع تخریب آن‌ها می‌شود. در این مقاله به بررسی اثرات سوراخ‌کاری بر اتصالات مکانیکی در سازه‌های کامپوزیتی و راه‌کارهایی جهت جلوگیری از آسیب وارده به آن‌ها بر اثر سوراخ‌کاری مورد بررسی قرار گرفته هستند.