«آرامش» در حکمت صدرایی و روانشناسی معاصر: رویکرد تحلیلی

نیاز به آرامش از اساسی‌ترین نیازهای انسانی به‌شمار می رود. از پیامدهای تحولات اجتماعی قرن اخیر، گرفتاری بشر به انواع بحران‌های روحی و اخلاقی و در پی آن از دست دادن آرامش واقعی خود است. تفسیر نامعلوم این مفهوم نیز در آتش این بحران‌ها دمیده است. پرسش اصلی نوشتار حاضر آن است که آرامش با نظر به حکمت صدرایی چه مختصاتی دارد و نسبتش با آرامش مطرح در روانشناسی معاصر به چه شکلی است؟ این تحقیق در روشی کیفی و با روی‌آوردی توصیفی‌تحلیلی و نیز با بهره‌مندی از تکنیک‌ها و ابزارهای موجود در روش‌های تحلیل اسنادی، آرامش را به دو قسم جسمانی و باطنی تقسیم نموده و لذات عقلی را از مراتب عالیِ آرامش در حکمت صدرایی قرار داده است. تبیین عوامل جلب و سلب آرامش از نگاه ملاصدرا نیز از دیگر یافته‌های پژوهش پیش رو به‌شمار می‌روند. در روانشناسی معاصر، مدل بهزیستی ذهنی (swb) را می توان با انواع آرامش جسمی و مراتبی نازل از آرامش باطنی همسو دانست. همچنین مدل بهزیستی روانشناختی (pwb) را می‌توان با آرامش باطنی و مراتبی دیگر از آن همگرا دید. 

calm in sadra's wisdom and contemporary psychology: an analytical approach

mulla sadra considers the peak of human calm and happiness in the perfection of conceptual intellect and union with functional intellect, followed by the creation of intellectual forms. and in his final image of happiness, supreme perfection and calm of man, he considers the mortality of man in god on the one hand and the unification of conceptual and functional intellect with each other as a condition for the realization of annihilation, on the other hand. in contemporary psychology, the model of mental well-being (swb) can be considered aligned with the types of physical relaxation and lower levels of inner relaxation. also, the psychological well-being model (pwb) can be seen as converging with inner calm and other levels of it. however, the alignment of psychological well-being models with levels of relaxation is a dominant process and sometimes it may overlap with other levels of relaxation.