همه‌گیری کووید 19 و ارتباط آن با معنای زندگی

معتقدین به وجود معنا برای مفهوم زندگی را می توان در دو گروه معتقدین به معناداری و معناسازی دسته بندی نمود. قائلین به معناداری زندگی، معنای ذاتی و پنهانی را برای زندگی در نظر می گیرند که باید کشف شود. قائلین به معناسازی، اما منکر وجود معنای ذاتی بوده و مدعی ساخت و جعل معنا برای زندگی هستند. پژوهش حاضرتوصیفی است. با توصیف و تحلیل بنیادین محتوا، سعی در ارائه تبیین و تحلیلی نظام مند از رابطه تاثیر و تاثر بین همه گیری کووید 19 و مساله معنای زندگی دارد. مهم ترین مساله در این بحث، مواجهه انسان با رنج های وجودی است. اینکه انسان بر اساس مبانی فکری خود بتواند یا نتواند چرایی رنج کشیدنش را معقول و موجه نماید و در صورت ناتوانی از توجیه چرایی رنج کشیدن، رنج های ماهوی به وجود آمده، که عامل بروز بحران معنای زندگی می شوند. نتیجه اینکه انسان معاصر به جهت اتکای افراطی بر انسان محوری و علم محوری و حذف یا تضعیف جایگاه خداوند، پذیرش و تحلیل معقول چرایی رنج های ناشی از همه گیری کووید 19 برایش دشوار شده است. خداوند در این تفکر یا وجود ندارد یا اگر وجود دارد به جهت ضعف، نمی تواند تکیه گاه انسان قرار گیرد. رنج های ماهوی ای چون احساس تنهایی و بی پناهی یا احساس پوچی و بی ارزشی ارزش های علم‌ساخت یا انسان‌ساخت، موجب بروز بحران بی معنایی زندگی و ناامیدی در جعل و ساخت معنا برای زندگی می شوند.

the epidemic of covid-19 and its connection with the problem of the meaning of life

believers in the existence of meaning for the concept of life can be divided into two groups: those who believe in the meaning of life and those who believe in creating meaning for the concept of life. those who believe in the meaningfulness of life consider an inherent and hidden meaning for life that must be discovered. but those who believe in making meaning of life, deny the existence of an inherent meaning for life and believe in making meaning. this research is descriptive and with a deep analysis of the content, tries to provide a systematic explanation of the impact and impression relationship between the epidemic of covid-19 and the problem of the meaning of life. the most important problem is human’s encounter with existential suffering. that man can or cannot justify his/her suffering based on his/her intellectual foundations. if he/she is unable to justify why he/she is suffering, then non-existent and non-essential (mahovi) sufferings are created, which causes the crisis of the meaning of life. it has become difficult for modern man to accept why he is suffering in the covid-19 pandemic, because he/she has become extremely dependent on humanism and scientism and also the role of god has been removed or weakened for him. god in modern human thought, either does not exist or if he does exist, cannot be a human support. non-essential (mahovi) sufferings such as the feeling of loneliness and helplessness or the feeling of emptiness and worthlessness of the values, created by scientism or humanism, cause the crisis of the meaninglessness of life and despair in creating meaning for life.