شیئ‌گرایی و زبان دین

در بحث از زبان دین، افراد و جریان ‌های مختلف، هر کدام از مبانی نظری خود به ماجرا پرداخته و سعی کرده ‌ا‌ند درباره این موضوع نظریه‌ پردازی کنند. با این حال، در بحث ‌های معاصرِ پیرامون زبان دین، هنوز نسبتِ بین رویکردهای نومینالیستی با بحث زبان دین، به شکل مدونی مورد بررسی قرار نگرفته و ابعاد بحث روشن نشده است. در این مقاله، ضمن مطرح کردن یکی از رادیکال ترین تئوری های نومینالیستی، یعنی شیئ ‌گرایی(رئیزم)، نسبت بین شیئ‌ گرایی و زبان دین را مطالعه کرده و به این منظور، نسبت تاریخی بین نومینالیسم و زبان دین، خصوصاً از اوکام تا کانت را ارزیابی کرده و سپس با طرح دیدگاه‌ های معناشناختی کوتاربینسکی «نظریه پرداز شیئ‌ گرایی» و نیز مطالعه سیستم منطقی شیئ‌ گرایی، نسبت این نظریه را با بحث زبان دین بررسی کردیم

reism and religious language

in the discussion of the religious language, different philosophers have each addressed their own theoretical foundations and tried to theorize about this issue. however, in contemporary debates about the religious language, the relationship between nominalist approaches and the religious language has not yet been systematically examined and the dimensions of the debate have not been clarified. in this article, while introducing one of the most radical nominalist theories, namely reism, we have studied the relationship between reism and the religious language. to this end, we assessed the historical relationship between nominalism and the religious language, especially from ockham to kant, and then, by proposing kotarbinski’s semantical perspectives as well as the logical system of reism, we applied reism to the religious language.