رابطه جاودانگی و آخرت باوری با معنای زندگی انسان

جستجوی جاودانگی، یکی از ویژگی های ذاتی و اصیل انسان است. طلب کمالات مادی و معنوی دیگر نیز در راستای محقق ساختن میل نامیرایی انسان است. اما پدیده مرگ مهم ترین مانع تحقق میل جاودانگی انسان در این جهان است؛ زیرا با مرگ، امید انسان به نامیرایی در این جهان مادی برباد می ‌رود. بنابراین اگر انسان تنها متعلق جاودانگی خود را این جهان مادی بداند، با پدیده مرگ، دچار یاس و ناامیدی شده و معنای زندگی خود را از دست می ‌دهد. چنین انسانی تنها ممکن است احساس معنا داشته باشد، اما در حقیقت زندگی او معنایی ندارد. درپاسخ به این مشکل، مهم ترین راه کار، آموزه آخرت باوری است، یعنی باور به اینکه مرگ، پایان زندگی انسان نیست، بلکه متعلقِ حقیقی جاودانگی آدمی در جهان دیگری محقق شدنی است، که عالَم آخرت نامیده می‌ شود. به کمک این آموزه، نه تنها حس جاودانگی انسان معنای اصیل خود را می‌ یابد، بلکه او به مرگ، بعنوان مقدمه ضروری ورود به عالَم جاویدانِ آخرت خوش ‌آمد گفته و خود را برای زندگی سعادتمندانه در آن مهیا می‌ سازد. پس، آموزه آخرت باوری، ضمن تضمین متعلق واقعی حس جاودانگی طلبی آدمی در جهان دیگر، زندگی دنیوی او را معنادار و هرگونه یاس و ناامیدی را از او دور ساخته است و به رنج ‌ها، سختی ‌ها و خوشی ‌های او معنا داده و شوق پرواز به سوی عالم جاویدان را در او شعله‌ ور می سازد. بنابراین، آخرت باوری شرط لازمِ حس جاودانگی و معناداری زندگی انسان است. در این مقاله، ضمن تحلیل خصوصیات جاودانگی طلبی انسان، ارتباط آن با آخرت‌ باوری و نقش آن دو در معنادار ساختن زندگی انسان تبیین و تحلیل خواهد شد.

the relation between immortality and believing in the hereafter concerning human being’s meaning of life

searching for immortality and spiritual perfections is one of authentic and essential properties of human being. the event of death, but, is as the most important obstacle against actualizing human being’s immortality. since due to dying, his/her hope regarding immortality will be destroyed. so, if human being considers his/her immortality restricted to this mundane universe, confronting with death will involve with  despair and lose his/her meaning of life. answering to such a problem, the most significant strategy is the teaching of hereafter, that is, believing that death is not the end of our life, but the real object of our immortality will actualize in the hereafter life. by helping of such teaching, not only human being’s authentic desire of immortality will get its real meaning, but he/she considers death as the primary step for interning to the immortal hereafter. so, teaching of hereafter, meanwhile guaranteeing the real object of our desire concerning immortality in the hereafter, makes meaningful his/her mundane life and its goods and evils. in this paper, it is aimed to analyze human being’s virtues regarding immortality, and to study their relations with the teaching of hereafter, and their role for making meaning to his/her life by referring to islamic teaching like the verses of the quran.