سیمای پیش سقراطیان در آیینه‌ی اندیشه های صدرایی

ملاصدرا، احترام علمی ویژه ای برای حکمای یونانی پیش سقراطی قائل بوده است. تا جایی که از آنها به گشایندگان درب های حکمت الهی و ... تعبیر می‌کند. صدرا حکمت را مختص به علوم برگرفته از دین انبیاء علیهم السلام می‌داند و از حکمایی نام می‌برد که آنها را دارای حکمت مطلق و پایه گذاران حکمت می‌داند که بر اثر زهد و صفای باطن از عالم محسوس برکنده ا ند و متشبه به اخلاق باری تعالی شده‌اند. همه آنها معتقد به حدوث عالمند. او نام 8 تن از بزرگان حکمت را ذکر می‌کند و قائل است که آنها به حقیقت رسیده‌اند و نظرشان در باب حدوث و فنای عالم منطبق بر نظر پیامبران است. او بیان می‌کند که حکمای یونان 8 نفرند. سه نفر آنها که ملطی‌اند عبارتند از تالس، انکسیمانس و آغاثاذیمون و پنج تن آنها یونانی‌اند، انباذقلس، فیثاغورس، سقراط، افلاطون و ارسطواو تا حدی آنها را حکیم می‌داند که بیان می‌کند که به واسطه این حکما، انوار حکمت در عالم تابیده شده و علم ربوبی در دلها منتشر شده است و آنها حکمت را به وسیله نور نبوت فراگرفته‌اند.آنها قائل به وحدانیت خداوند و احاطه علمی الهی به اشیاء هستند و به کیفیت صدور موجودات و چگونگی تکوین عالم می‌پردازند.در این مقاله، ما به بررسی و تحلیل جنس مواجه‌ی مرحوم صدرالمتالهین با باورهای حکمای پیش سقراطی پرداخته ایم. هدف اصلی و نهایی ما، نه یک بررسی صرف و ساده‌ی انطباق و یا عدم انطباق، که استنتاج اصول محوری و ویژگی های اساسی نوع برخورد خاص صدرا با «دیگریِ فیلسوف» است.

Neo-Sadrian Versions of The Truthful Argument and Their Innovation

Dear Chief Editor, I translated the title and added this line as a test. by A.Y.