حیات دینی از دیدگاه شورای واتیکان دو

به نظر میرسد بیانیه شورای واتیکان دو مهمترین مواجهه کلیسای کاتولیک با مباحث روشنگری پساز دوران رنسانس باشد. پیش ازآن، ایماندار واقعی بهکسی اطلاق میگردید که خود را در داخل کلیسا تنها وقف خدمت به مسیح نماید، و فرد مسیحی خارج از حوزه کلیسا بهنوعی شهروند درجه دو محسوب میگردید. اما پس از این بیانیه، جوامع خارج از کلیسا مورد مقبولیت و پذیرش کلیسا واقع گردیدند، و براساس این حکم مسیحیان این جوامع نیز میتوانستند خود را وقف خدمت به مسیح نمایند. اکنون، با مطالعه و بررسی مقاله، این مساله در ذهن مخاطب مطرح میگردد که کلیسای کاتولیک دربرابر دستآوردهای دنیای جدید در موضع ضعف قرار گرفته است یا از آغاز تاریخ مسیحیت نسبت به اصول مسیحیت اصیل دچار بدفهمی و کجفهمی شده، و یا از آن غافل بوده است. از نظر مترجم، هرگونه پاسخ مدقق به این پرسش اساسی میتواند راهگشای مواجهه درست و شایسته جهان اسلام با مسائل نوظهور دنیای جدید باشد.

Religious Life from the Point of View of the Vatican Council

The Vatican Council Statement II seems to be the Catholic Churchchr(’39’)s most important encounter with postRenaissance Enlightenment issues. Before that, a true believer was someone who devoted himself exclusively to serving Christ in the church, and a Christian outside the church was considered a secondclass citizen. But after this statement, the communities outside the church were accepted by the church, and according to this decree, the Christians of these communities could also dedicate themselves to the service of Christ. Now, reading the article raises the issue in the minds of the audience that the Catholic Church has been in a weak position in the face of the achievements of the modernity, or since the beginning of the history of Christianity has misunderstood the principles of genuine Christianity, or ignored it have been. According to the translator, any accurate answer to this fundamental question can be a guide to the correct and worthy confrontation.