بررسی تطبیقی مسیحیت از منظر کانت و هگل

کانت و هگل هر دو معتقدند که مسیحیت از دل نظام اخلاقی یهودیت برخواسته است و هر دو سعی می کنند که اصول جزمی دین مسیحیت را به واسطه تعبیری عقلانی در فلسفه شان جای دهند. اما هگل با تمایز مستدلی که بین طرق اندیشه دینی و فلسفی قائل شده، فلسفه دینش در قیاس با کانت از عمق بیشتری برخوردار است. کانت دین مسیحیت را به عنوان یک دین وحیانی با دو لحاظ ممکن طرح می کند. یکی به عنوان دین طبیعی و دیگری به عنوان دین تعلیم شده. از طرف دیگر نگاهی که هگل در برن به مسیحیت دارد، همان دین تعلیم شده کانت است؛ به این معنا که اصول اعتقادی لوازمی دارند که با عقل قابل شناخت نیستند. تلقی هگل از مسیحیت در فرانکفورت را می توان با دین طبیعی کانت تطبیق داد، به شرط آنکه لفظ عشق را در آثار این دوره هگل تعبیر دیگری از مفهوم عقل در فلسفه کانت بدانیم؛ به این معنا که برای هر دو وجهی بنیادی قائل شویم که خود به خود موجه و پایه و اساس دیگر تعالیم هستند و هر دو محتوای اخلاق را از قالب شرع به در می آورند و خودمحرک می شوند. مقاله حاضر با روش تحلیلی توصیفی به این بررسی تطبیقی می پردازد.

Comparative Study of Christianity from Kant and Hegel's Perspective

Both kant and hegel both recognize that Christianity arose out of Judaism #39;s ethical system, and both tried to fit the dogma of the Christian religion by rational interpretation in their philosophy, Of course, Hegel holding a reasonable distinction between the ways of philosophical and religious thought, his religion has greater depth in analogy with Kant #39;s philosophy. Kant plans to Christianity as a revelation to two terms as possible. one as a natural religion and the other one as religion is didactic. on the other hand look at Hegel in Bern to Christianity, is the religion of didactic of kant, in the sense that it dictates the necessity of principles that are not knowable by reason. And also hegel #39;s conception of Christianity in frankfurt can be adapted to natural religion of Kant, provided that we put the word love in works of this period in the hegel philosophy as another interpretation of reason in the kant philosophy , in the sense that we distinguish for both fundamental aspect which on their own are justified and foundation other teachings, and both bring the moral content of religion form and both are stimulants.