تبیین تاریخ نگاری محلی فارسی در بنگال و آشام در قرون یازدهم و دوازدهم هجری

گسترش زبان و ادب فارسی بعد از قرن پنجم هجری در هند، سبب رواج تاریخ ‌نگاری محلی فارسی گردید. در قرون بعدی ایالاتی مانند دکن، گجرات، مالوه و دهلی شاهد رشد تاریخ ‌نگاری محلی فارسی بود. توسعۀ زبان و ادب فارسی توسط سلاطین و برخی کارگزاران حکومت‌های پس از حمله مغولان، در مناطق شمالی هند مانند کشمیر و یا غرب شبه‌ قاره چون بنگال و آشام (آسام) و نیز نواحی دیگری مثل پنجاب در دوره‌های بعدی به‌ویژه قرون یازدهم و دوازدهم رونق بیشتری یافت. در این پژوهش به روش توصیفیتحلیلی و با تکیه‌بر منابع کتابخانه‌ای به‌صورت موردی به تاریخ ‌نگاری محلی فارسی در منطقه بنگال و آشام پرداخته خواهد شد و از این رهگذر، ویژگی‌ها و شاخصه‌های تاریخ‌ نگاری محلی در این منطقه مورد تبیین قرار خواهد گرفت. در دوره مدنظر دو اثر بهارستان غایبی و فتحیه عبریه توسط دو ایرانی به نگارش درآمده است. در این آثار ضمن پردازش اطلاعات در ارتباط با وضعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به جغرافیای تاریخی، آب‌وهوا و محصولات کشاورزی پرداخته‌شده است که در نوع خود بدیع و قابل‌ توجه است.

Explanation of local Persian Historiography in Bengal and Assam In the eleventh and twelfth centuries AH

The spread of the Persian language and literature from the fifth century AH onwards led to the spread of local Persian historiography in India. In the following centuries, provinces such as Deccan, Gujarat, Malouh, and Delhi witnessed the growth of local Persian historiography. Development of Persian language and literature by sultans and some government agents after the Mongol invasion in northern India such as Kashmir or the western subcontinent such as Bengal and Assam (Assam) and other areas such as Punjab in later periods, especially the eleventh and twelfth centuries more prosperous Found. In this research, the descriptiveanalytical method and relying on library resources on a casebycase basis will deal with Persian local historiography in Bengal and Asham region, and through this, the features and characteristics of local historiography in this region will be explained. Two works by Baharestan Ghaybi and Fathieh Ebriyeh were written by two Iranians in the period under consideration. While processing information related to the political, cultural, and social situation in these works, historical geography, climate, and agricultural products are discussed, which is original and remarkable.