ناآگاهی حاکم بر ریسک‌های فاجعه‌آمیز نوظهور (پاسخ‌های صنعت بیمه و الزام به سیاست‌گذاری)

ارتباطات فزاینده بین بازارها و شبکه‌ها همراه با توسعه فناوری‌های جدید، فراوانی و تاثیر فاجعه‌های گسترده در سراسر جهان را افزایش داده است. بسیاری از این وقایع که به‌عنوان ریسک‌های فاجعه آمیز نوظهور تعریف شده اند، سابقه قبلی ندارند و علی رغم اهمیتی که دارند در ایران کمتر به آن‌ها پرداخته شده است. در عین حال احتمال زیادی وجود دارد که فراوانی و تاثیر آنها در آینده افزایش یابد. این مقاله با این فرض لزوم سیاست‌گذاری برای مقابله با ناآگاهی و زیان‌های بزرگ که از ویژگی‌های اصلی توصیف کننده این ریسک‌های فاجعه آمیز نوظهور می‌باشد، از منظر حاکمیتی به این موضوع نگاه می‌کند. دقیقاً اقدامات حاکمیتی باید هم در جهت گسترش ظرفیت صنایع برای پوشش خسارات و هم در جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد فراوانی و تاثیر چنین زیان‌هایی باشد. با این حال به نظر می‌رسد که برخی از راه حل‌ها ممکن است با اهداف سیاست‌گذاری‌ها در تعارض باشد. به طور خاص، مداخلات مستقیم دولت برای جبران خسارت به زیاندیگان مانند زلزله کرمانشاه و یا سیل فروردین 98 در شمال کشور مانع توسعه بازار در بخش بیمه‌های اموال در برابر ریسک‌های فاجعه آمیز نوظهور می‌شود. در این مقاله موارد مهمی استخراج شده است که نیاز به توضیح بیشتر توسط سیاست گذاران دارند و بر اهمیت ارائه تعریف عملی از چنین ریسکی تاکید می‌کند که اصل احتیاط هم شامل گردد.