تاثیر زیبایی شناسی بر تعاملات اجتماعی

این مقاله هر اثر شاخص و برجسته و ماندگار در تاریخ هنر و معماری، بدون داشتن هویت معناگرایانه نتوانسته است جایگاه والا و شان با اعتبار کسب نماید. تعامل میان معماری و زیبایی به عنوان یک مقوله ی هنر و انسان ساخت، دارای پیچیدگی هایی جهت ارزیابی است. معماری به عنوان پدیده ای چهار بعدی و هنری جامع و کامل کلیه شئون و احوالات انسانی را در بر می گیرد و به زبان ساده عین خود زندگی است.چند وجهی بودن ذات معماری، جوانب گوناگونی از زندگی انسان به صورتی در عرض یکدیگر طرح می گردد. هر چند نیازهای مادی و معنوی به دلیل ترکیب یافتگی شان جدایی ناپذیرند، اما بر حسب نوع معماری و موقعیت های ویژه مکانی و زمانی بین انگیزه ها و باورها ارتباط برقرار میکند. انسان از زمانی که به معماری مبادرت ورزیده،به نیازهای روحی و حس زیبایی شناسی نیز توجه داشته است.ارتباط انسان و محیط بن هر موجود زنده و پیرامون او رابطه ای وجود دارد که مادرزادی شکل نگرفته اند. این روابط بیشتر اکتشاف اکتسابی هستند و تنها در برخی مواقع است که واکنش انسان غریزهای می باشد بدین معنی که انسان باید در ارتباط با محیط خود مفهوم اشیاء را یاد بگیرد، جایگاه هرچیز کجاست و اینکه در مقابل هر امری چه رفتاری باید داشته باشد. به مرور زمان و افزایش تجربیات، شبکه عظیمی از اطلاعات یاد اندوزی شده در ذهن ما به وجود می آید و نهایتاً قادر به شناخت تمامی اشیاء می شویم این شناخت به ما قدرت کنترل محیط خود را میدهد حتی بدون آنکه در هر لحظه همه چیز مستقیماً در معرض ادراک ما باشند. زیبایی شناسی بر افزایش سطح تعاملات اجتماعی افراد تاثیر گذاراست و ، بالاترین تاثیر را در افزایش تعاملات بین ساکنین مجموعه های مسکونی میان مرتبه اباذر را دارد. مولفه هایی همچون زیبایی ، امنیت، ارتباطات اجتماعی، فعالیت های داوطلبانه و مشارکت به عنوان عواملی که بر بعد اجتماعی مسکن و ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی افراد موثرند، انسان ها پس از دستیابی به خواسته های فردی، قابلیت لازم برای دستیابی به خواسته های اجتماعی را پیدا می کنند.