ارزیابی کاربرد و تاثیر میراگراصطکاکی در عملکرد لرزه ای سازه های فولادی

امروزه روش کنترل ارتعاشات سازه شیوه جدیدی در روند بهسازی سازه ها و یا طراحی ساختمان های مقاوم در برابر بارهای دینامیکی از جمله زلزله می باشد. دراین روش با تعبیه وسایل و تجهیزات مناسبی در ساختمان باعث کاهش تغییرمکان وبهبود پاسخ دینامیکی سازه می شوند که از آن جمله می توان افزودن وسایل جاذب انرژی به سازه را نام برد. میراگرهای وابسته به تغییرمکان به دو دسته میراگرهای تسلیمی و اصطکاکی تقسیم می شوند که با توجه به نصب و تعویض نسبتا ارزان وساده سیستم های اصطکاکی، نسبت به سیستم های تسلیمی دارای مزیت بیشتری هستند. مهمترین پارامتر در طراحی میراگرهای اصطکاکی انتخاب بار لغزش بهینه می باشد که تاثیر بسزایی در عملکرد قاب های مجهز به سیستم های جاذب اصطکاکی دارد. در تحقیق حاضر رفتار انواع میراگرهای اصطکاکی را مورد بررسی قرار گرفته شده است. با انتخاب مقادیر مختلف بار لغزش و با تعریف مفهوم ضریب رفتار روشهای مناسب برای طراحی میراگرهای اصطکاکی می توان مطرح نمود. بدین منظور قاب های فولادی با ترازهای ارتفاعی مختلف با انجام تحلیل های دینامیکی غیرخطی باید مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرند. نتیجه آنکه کاربرد انواع میراگرهای اصطکاکی سبب کاهش اثر بار دینامیکی در سازه شده و در نهایت سبب قرار گرفتن تغییر مکان سازه در محدوده مجاز شده و پایداری سازه را افزایش می دهد.