بررسی مولفه های طراحی مرکز محله مبتنی بر ارتقاء سطح سرزندگی فضایی و پایداری اجتماعی

معمولا محلات مرکزیتی داشته اند که خدمات ضروری محله جهت نیازهای مختلف مادی و معنوی ساکنین در آن جای گرفته اند. فضاهایی از قبیل آب انبار، مسجد، حسینیه، حمام و دیگر فضاهای تامین کننده نیازهای روزمره مردم. این فضاها علاوه بر عملکردهای متفاوت در مجموعه ای گرد آمده اند که یک عملکرد واحد و مهم دیگر بعنوان محل اجتماع، رفت و آمد و دید و بازدید مردم از همدیگر را دارد. البته طبیعی است که این مرکزیت بنا به وسعت و جمعیت هر محله وسعت و تنوع داشته است ولی وجه اشتراک تمام محلات وجود فضای عمومی فراتر از یک گذر محله ای بوده که تامین کننده احتیاجات و نیز ارتباطات موثر همسایگان و ساکنین محله بوده است و در واقع این مرکزیت علاوه بر کارکرد خدماتی جهت مجموعه کارکرد ارتباطی نیز داشته است. این پژوهش با هدف شناخت عوامل موثر بر سرزندگی در طراحی مرکز محله به شیوه تحلیلی- توصیفی و با استناد به منابع موثق کتابخانه ای جمع آوری و با استفاده از ابزار پرسشنامه ای به بررسی هدف مورد مطالعه پرداخته است. در نهایت آنچه مهم است آنکه هنر معماری و طراحی شهری به گونه ای به فضای مرکز محله شکل دهد که باعث ایجاد حداکثر تحرک و نشاط و ارتباط در این فضا بشود. در این صورت مرکز محله به عنوان قلب مجموعه باعث زندگی و نشاط در کل محله خواهد بود.