ارزیابی تحقق‌پذیری کاربری اراضی در طرح‌های توسعه شهری نمونه موردی: شهر محمودآباد

طرح های جامع شهری به عنوان راهنمای توسعه شهرها، از اهمیت ویژه ای در سلسله مراتب برنامه ریزی شهری برخوردارند. این طرح ها که مهم ترین ابزار هدایت و توسعه نظام مند شهرها می باشند علی رغم حدود نیم قرن سابقه در ایران، تاکنون جایگاه مناسب و لازم را در نظام برنامه ریزی نیافته و درنتیجه بازخورد آن در نظام برنامه ریزی انعکاس چندانی نداشته است؛ بنابراین، برای نیل به یک برنامه ریزی و مدیریت پویا، مستمر، منعطف و مبتنی بر واقعیات طرح های شهری، ارزیابی آنها گامی ضروری است. پژوهش حاضر، به بررسی میزان تحقق‌پذیری طرح‌های توسعه شهری با تاکید بر میزان تحقق پذیری کاربری های اراضی در طرح جامع محمودآباد می پردازد. نتایج طرح نشان می دهد که کاربری اراضی از تحقق‌پذیری 95.73 درصدی در کاربری مسکونی، 147.75 درصد کاربری تجاری، 61.46 درصد کاربری آموزشی، کاربری‌های خدمات رفاه عمومی 31.3 درصد ، درمانی 22.98 و پارک و فضای سبز 8.28 درصد، ورزشی 20.84 درصد، ادارای انتظامی 58.11 درصد و تفریحی توریستی 30.77 درصد برخوردار می باشد. براین اساس کاربری مسکونی از بیشترین درصد تحقق پذیری، کاربری تجاری دارای ظرفیت مازاد بر نیاز و پارک ها و فضای سبز دارای کمترین درصد تحقق پذیری بودند.