مطالعه و طبقه بندی آثار معماری از منظر جغرافیای تاریخی

سبک شناسی یکی از مهمترین ابزارهای تاریخ نگاری هنر و معماری می باشد که با طبقه بندی کردن آثار از طریق ویژگی های مشترک میان آنها کمک به تسهیل شناخت هویت آنها می کند. در میان روش های مختلفی که برای مطالعه آثار تاریخی موجود است، نظیر سبک شناسی براساس دوره های سیاسی-حکومتی و یا جغرافیای طبیعی، می توان آثار و ابنیه تاریخی را براساس جغرافیای تاریخی نیز طبقه بندی نمود. جغرافیای تاریخی رویکردی جامع و عمیق است که در بردارنده ی هم تاریخ و مسائل پیرامون آن (نظیر وقایع تاریخی، زندگی اجتماعی، سیاسی و غیره) می باشد و هم عوامل جغرافیایی و طبیعی را در بردارد. باوجود این در مطالعات و پژوهش های پیرامون ابنیه تاریخی در معماری کمتر از آن استفاده شده است. هدف این مقاله واکاوی و تبیین رویکرد جغرافیای تاریخی به عنوان روش و سبکی برای مطالعه و طبقه بندی آثار معماری و شناخت جایگاه آن در سبک شناسی است.